Verlatingsangst

Na een werkdag of misschien zelfs na een uurtje boodschappen stormt er een hysterische en springende wervelwind van energie op je af. Je hond volgt je naar de huiskamer waar de vulling van de bank kussens door de kamer ligt verspreid. De buurman belt vervolgens boos aan om je te vertellen dat je hond, voor de 100x, de hele buurt bij elkaar blaft. Als dit scenario bekend in de oren klinkt, dan lijdt jouw hond aan verlatingsangst. Verlatingsangst is eigenlijk helemaal niet raar. Een hond is van nature een roedeldier, hij wil bij zijn roedel blijven. Voor de hond die hier in de westerse wereld door ons is opgenomen zijn wij, het gezin, zijn roedel. Alleen achterblijven is voor hem/haar dan ook erg onnatuurlijk. Maar de hond moet leren van jou dat hij soms alleen moet zijn en dat dat oke is. Als hondeneigenaar moet je hem (het liefst vanaf pup) dit aanleren. Maar wat kun je nu doen?

Voordat je het huis (zeker wanneer het voor een wat langere tijd is) verlaat, zorg dat de hond goed moe is Begin de dag met een stevige wandeling. Heb je een hond met zeer veel energie, put hem dan uit doormiddel van apporteer spelletjes, een fietstocht of laat hem een rugzak met extra gewicht dragen. Een hond die goed moe is heeft een natuurlijke drang om daarna te rusten. Bij thuiskomst zorg ervoor dat jij als eerste het huis binnengaat. Doe in alle rust zijn riem af en geef hem (na drinken en evt eten) dan aan wat je wilt. Wijs hem naar zijn mand, kussen of bench en wees hierbij kalm en assertief. Baasjes van honden die verlatingsangst hebben voelen zich vaak schuldig, nerveus en bezorgd wanneer ze hun hond alleen moeten laten. In plaats daarvan, ga oefenen met het uitstralen van zelfvertrouwen. Wees een kalme en assertieve roedelleider. De rust die je uitstraalt zal ook invloed hebben op het gedrag van je hond, hij zal meer vertrouwen hebben in jou en in de situatie. Loop pas weg totdat je hond wanneer je hond in totale ontspanning ligt.

Honden zijn niet gek, ze weten precies wanneer je van plan bent om weg te gaan, dit maakt het ook lastig voor de hond om tot rust te komen. Meestal doen we de lichten uit, sluiten we deuren, pakken we onze sleutels, doen onze schoenen en jas aan en ga zo maar door. Bij elke routinehandeling gaan de alarmbellen al rinkelen bij de hond, hij raakt langzaam in paniek of gaat alvast protesterend voor de deur staan. Daarom is het zaak ervoor te zorgen dat deze vaste gedragspatronen doorbroken worden. Door je gedrag te veranderen, verandert ook het gedrag van de hond. Trek de komende tijd bijvoorbeeld veel eerder je jas en schoenen aan, haal nog wat te drinken en ga nog even op de bank zitten. Dan pak je je sleutels en ga je nog even naar de wc. Verander de volgorde in alles wat je doet en ga de eerste paar keer ook niet weg.

Maak er geen “big deal” van als je het huis verlaat of weer terugkomt. Door de zenuwachtige energie die je uitstraalt communiceer je met je hond dat het uit elkaar gaan een drama is en zal zijn. Maar je moet nou eenmaal (even) weg en straal daarom uit dat dat de normaalste zaak van de wereld is! Geef je hond geen aandacht tot dat hij helemaal tot rust is gekomen en niet langer al zijn aandacht op jou gericht heeft. Je hoeft een hond geen gedag te zeggen. Een hond heeft niets met woorden maar communiceert middels energie en lichaamshouding. Ik heb nog nooit (vreemde) honden die met elkaar aan het spelen zijn op het strand of in het bos elkaar gedag horen zeggen nadat hun baasje hun riep om weer mee te komen…jij wel? Wanneer je je beseft dat een hond geen baat heeft bij doeiii lieverd, baasje is zoooo terug, lief zijn he…etc. Maar juist alleen de energie oppikt van onzekerheid, schuldgevoel of angst of hij wel of niet gaat blaffen versterkt dit juist het gevoel bij hem dat er iets HELEMAAL niet klopt en zal hij zeker gaan janken/ blaffen. Oefen het alleen zijn met je hond door de eerste paar keer maar enkele minuten alleen maar blijf dan thuis maar dan in een andere ruimte. Breidt het uit naar twintig minuten, daarna een uur. En doe dan ook de deur open en dicht (zonder dat je naar buiten gaat). Wanneer hij een jank of een blaf laat horen laat jezelf dan niet zien uit die andere ruimte maar geef aan dat dat niet is toegestaan dmv een TSSS of een ferme NEE (gebruik nooit zijn naam!) of wat dan ook werkt voor jou. Zolang het maar assertief en kalm is. Niet boos worden! Mocht je hem van zijn plek horen komen en/of het op afstand laten weten werkt niet ga dan wel naar binnen. Wijs hem vol zelfvertrouwen en kalmte terug op zijn plek (doe dit dmv energie en lichaamshouding maw probeer niets te zeggen). Pas wanneer hij ECHT helemaal ontspannen ligt loop je weg.

Doe hetzelfde maar ga dan echt naar buiten. Gebruik ook stap voor stap de routine handelingen die je normaal doet voordat je weggaat. Meestal doen we de lichten uit, sluiten we deuren, pakken we onze sleutels, doen onze schoenen en jas aan en ga zo maar door. Bij elke routinehandeling gaan de alarmbellen al rinkelen bij de hond, hij raakt langzaam in paniek of gaat alvast protesterend voor de deur staan. Wijs hem dan in alle rust, ZONDER iets te zeggen, terug naar zijn plaats. En wacht weer tot hij rustig en compleet ontspannen is gaan liggen.

Ga alleen naar binnen op het moment dat de hond stil is. Blijft je hond non-stop door blaffen, tik dan op het raam of maak een ander geluid waardoor hij even afgeleid is maar niet weet dat jij het bent. Een hond die dit proces van gewenning nooit heeft doorgemaakt kun je niet zomaar 8 uur alleen laten. Dit moet je hem opnieuw leren en rustig opbouwen. Dit geeft de hond maar ook zeker jezelf steeds meer vertrouwen dat het gaat lukken. Geduld en doorzettingsvermogen is hierbij de sleutel. Visualiseer dan ook altijd de beste uitkomst. Leef niet al in de toekomst door te denken..ojee als dit maar goed gaat…of; als de buurman maar later thuis is dan ik want ojee wat als hij dan blaft en de buurman is al thuis…of; dit gaat vast nooit lukken…etc. DAT IS NIET NU! NU heb je een hond die voldaan (doordat hij flink heeft bewogen en lekker moe is) heerlijk ontspannen in zijn mand/bench ligt en vanaf hier ga je ervan uit dat het lekker zo blijft en je straks vol trots bij een kalme uitgeruste hond thuis komt! DAT is een mooi verwachtingspatroon! Heb vertrouwen in jezelf en in jouw hond!